Kardeşim, Kur’an’da geçen “tesbih” kelimesi sadece dil ile yapılan bir övgü değil. Arapçada kök anlamına baktığımızda “sebaha” yüzmek, akıp gitmek demek. Yani bir şeyin kendi yaratılış amacına uygun olarak yol alması. İşte bu yüzden tesbih, tüm canlıların Allah’ın belirlediği kanunlara uygun şekilde varlığını sürdürmesi anlamını taşıyor.
Az önce bir nar yedim. Elime aldığımda önce kabuğunu seyrettim, öylesine yüzeysel bir bakışla… Ama dikkat edince renklerin ahengi beni kendine çekti. Kırmızı, sarı ve turuncunun birleşiminden oluşmuş, adeta bir tablo gibiydi. Üstündeki küçük dümbül de narın güzelliğine ayrı bir zarafet katıyordu. Bıçakla üst kapağını hafifçe kaldırdığımda karşımda duran manzara tam da deyimlerde geçtiği gibi “nar gibi kıpkırmızı” idi. İçerisi öyle mükemmel işlenmişti ki, en ufak bir boşluk bile yoktu. Şeffaf kırmızının o göz alıcı tonu insanı hayran bırakıyor.
Nuh’un gemisi… Sadece geçmişte yaşanmış bir felaketin değil, her çağda yaşanan bir ayrışmanın adı. Kur’an bunu anlatırken, bize bir olaydan ziyade bir duruşu, bir tercihi, bir akıbeti hatırlatıyor. O gemi, tahta parçalarının bir araya geldiği bir yapı değil sadece; o gemi, vahye inananların bilinçle bir araya geldiği bir topluluktur. Her çağda yeniden inşa edilen, her dönemde yeniden inen bir hakikat platformudur.