İslam dininin temel kaynakları arasında Kur’an-ı Kerim ve hadisler yer almaktadır. Ancak, hadislerin Kur’an ile olan ilişkisi ve hadislerin güvenilirliği incelenmelidir. Bu makalede, “Kur’an yeterli” ana fikri etrafında hadisler ve ayetler incelenecek, Kur’an’ın yeterliliği vurgulanacaktır.
Kur’an, İslam dininin tek ve tartışmasız kitabı olarak, hem kutsal bir rehber hem de ahlaki değerlerin kaynağıdır. Ancak zamanla, uydurulmuş hadisler aracılığıyla gerçek dini anlayışın çarpıtılması yaşanmıştır. Bu makalede, Kur’an ayetleri ışığında uydurulmuş hadis meselesine bir bakış sunarak, dinin özüne yönelik tehditleri değerlendireceğiz.
Kur’an-ı Kerim, Yüce Allah’ın insanların yaşamındaki rolünü ve müdahalesini açık bir şekilde ortaya koymaktadır. Allah, insanların hayatında yaptığı her şeyi “Ben yaptım” diyerek ifade eder. Doğrusu da budur, O istemezse yaprak bile kıpırdamaz. İnsanlara doğuşta takva, buluğ çağında da fısk-fücur yüklenir; kısaca Allah bize iki yol sunar.
Kur’an-ı Kerim, müşriklerin Allah’a olan inancını ve bu inancın yanı sıra sergiledikleri tutarsızlıkları açık bir şekilde ortaya koymaktadır. Ankebut Suresi 61-65. ayetler, bu durumu net bir şekilde ifade eder.
Dua, kalpleri düzeltmek için yapılan bir ibadettir. Bu düzeltme, mecazi anlamda, yönü bozuk kalplerin gerçeğe dönüşünü ifade eder (Bakara, 2:10). Ancak sadece dua etmek yeterli değildir. Fatiha Suresi’nin 5. ayetinde, “İyyake nabudü ve iyyake nestain” ifadesiyle, “yalnız sana ibadet eder, yalnız senden yardım isteriz” denilmektedir.
Kur’an-ı Kerim, Allah’ın kullarına olan yardımını, koruyuculuğunu ve yeterliliğini vurgulayan birçok ayet içermektedir. Bu ayetler, müminlerin Allah’a güvenmeleri ve O’na dayanarak hayatlarını sürdürmeleri gerektiğini hatırlatır. Aşağıda, bu konuyu destekleyen bazı ayetlere yer verilecektir.