Kardeşim, gel sana bir sır vereyim: İnsan, dünyaya geldiğinde hemen sorumlu değildir. Tıpkı küçük bir çocuk gibi, anne babasına güvenerek büyür. Ama ergenliğe geldiğinde artık kendi kararlarının sonuçlarını taşıyacak bir sorumluluk başlar. İşte Kur’an’da Adem ve eşinin cennetten çıkarılması olayı, aslında bunu anlatır. 7/12 ve 2/35-36 ayetleri bunu bize gösteriyor. Yani bu “bahçeden çıkış” meselesi, bir cezadan çok, sorumsuzluktan sorumluluğa geçişin sembolüdür.

Kur’an sadece Allah’ın kelamı değil, aynı zamanda insanlığın yol haritasıdır. Ama çoğu zaman onun farklı isimlerini bilmeden geçiyoruz. Hadi gel, bu isimleri biraz birlikte konuşalım; çünkü her biri Kur’an’ın ayrı bir yönünü, ayrı bir hikmetini gösteriyor.

Kardeşim, Kur’an’ın en çok yanlış anlaşılan konularından biri “salat” meselesidir. Özellikle Ahzab Suresi 56. ayet, geleneksel anlayışın elinde tamamen farklı bir şekle büründürülmüştür. Ayette şöyle buyurulur:

Kardeşim, bazen hayatın içinde öyle anlar olur ki, insan ne yaptığını, neyi neden yaptığını düşünmeye bile fırsat bulamaz. Günlük telaşlar, geçim derdi, ilişkiler, beklentiler… derken zaman su gibi akıp gider. Ama bir hakikat var ki, hiçbirimiz ondan kaçamayız: Hepimiz yaptıklarımızın karşılığını göreceğiz. Kur’an, bu gerçeği defalarca hatırlatır; çünkü insan unutur.