Eğer Amerika’da doğsaydım muhtemelen Hristiyan olacaktım; İran’da doğsaydım Şii, Hindistan da doğsam Hinduizm, Tel Aviv’de doğsaydım Yahudi olacaktım. Yıllarca dinimi sorgulamadan yaşadım.
Bugünlerde dini tartışmalara bakınca, özellikle de mezhepler arasındaki çekişmelere, işin ne kadar dallanıp budaklandığını görüyoruz. İnsanlar kendi inançlarını ve ibadet şekillerini savunurken, farklı bakış açıları kaçınılmaz olarak ortaya çıkıyor. Kimisi bunu bir zenginlik olarak görüp “ihtilafta rahmet vardır” diyor, kimisi de bu ihtilafların İslam’ı parçalayarak asıl mesajdan uzaklaştırdığını söylüyor. Oysa Allah bizden tam tersini istiyor: “Allah’ın ipine hepiniz sımsıkı sarılın; bölünüp parçalanmayın.” (Âl-i İmrân 3:103).
Ahir zamanda Mehdi’nin geleceğine ve İslam’ın dünya hakimiyetini gerçekleştireceğine dair inançlar bulunmaktadır. Mehdi’nin, insanlığı doğru yola yönlendireceği, adaleti sağlayacağı ve dünya üzerinde huzur ve barışı tesis edeceği düşünülmektedir.
Nebi Muhammed’e, “Eğer sen olmasaydın, âlemleri yaratmazdım.” cümlesinin yakıştırıldığını çoğumuz duymuşuzdur. Bu ifade, İslam inancında Muhammed’in özel bir yere sahip olduğunu vurgulamakta, ancak bu cümlenin doğruluğu üzerine düşünmek gerekmektedir.
Kardeşim, Kur’an’ın en çok üzerinde durduğu meselelerden biri Allah’a ortak koşma, yani şirk meselesidir. Çünkü şirk, sadece yanlış bir inanç değil, insanın Allah’a karşı en büyük haksızlığıdır. Allah’ın tekliğini, üstünlüğünü ve mutlak otoritesini gölgeleyen her yaklaşım, şirk kapısını aralar.